Om de klei te winnen werd een stuk land afgeticheld (afgegraven); nadat de bovenlaag van ca. 20 cm was verwijderd, werd de klei tot een diepte van maximaal 2 meter afgegraven. Dat deden de arbeiders tot begin 1900 met een spade en een kruiwagen. Het ontgraven van de klei gebeurde meestal in de herfst, een deel van de winter en in het voorjaar. In de zomerperiode werden vervolgens de stenen gevormd en gebakken.

Behalve dat het ontgraven van de kleiputten een erg zwaar werk was, was de opbrengst natuurlijk ook niet hoog. De mechanisatie bracht hierin uitkomst. Een ëxcavateur deed rond 1900 zijn intrede in de steenindustrie. Dat was een baggermolen, voorzien van een verstelbare emmerlaadconstructie. De machine liep over rails, waardoor men de machine regelmatig kon verschuiven als er weer een ander stuk afgegraven moest worden.

De klei uit de ëxcavateur werd gelost in smalspoortreintjes, die de klei naar de steenfabriek brachten. De ëxcavateur werd vaak aangedreven door een electromotor. De stroom voor de ëxcavateur van de steenfabriek "De Ooij" kwam van het transformatorhuis, dat aan de hezelstraat staat.